R.S.O.L.
|
Room for the Study Of Loneliness : ruimte voor hedendaagse kunst
|
|
Ga naar:
|
↪nu
|
tot 19.10.2024
R.S.O.L. bij VU Art Science: Let's Work!
Met de presentatie R.S.O.L. & the Status of Reality werkt de Faculty of In-humanities mee aan de tentoonstelling Let's Work! van VU Art Science. Bezoek R.S.O.L. dus tijdelijk ook daar, van dinsdag tot en met zaterdag.
Enkele bijzondere programmaonderdelen:
Enkele bijzondere programmaonderdelen:
- Voorbij: 9 september, 3 uur:
- 1 oktober, 4 uur:
- 10 oktober, 4-6 uur:
lees meer op: home
17.09 - 12.10 2024
Marked Birds
en een inleiding door Wende Wallert info
Het werk uit deze presentatie is beschikbaar voor aankoop. Prijslijst is beschikbaar in R.S.O.L. info
|
|
|
Het woord ‘marked’ uit de tentoonstellingstitel Marked Birds verwijst zowel naar het markeren, als naar markeringen. Markeren is een werkwoord dat een nauwe verwantschap heeft met het werkwoord tekenen. De markeringen in een verenkleed van een vogel, noemen we ook wel de tekening in of van het verenkleed. Maar markeren betekent ook iets zintuigelijk waarneembaar herkenbaar maken, met de bedoeling het te identificeren, te lokaliseren – letterlijk: te be-tekenen.
Zo heeft ook een tekenaar heeft ook een bedoeling met het tekenen. Hij/zij/hen wil iets markeren, in eerste zin: de plek op de drager – door er een markering op aan te brengen. De relatie van de markering tot de tekenaar is direct: de tekenaar tekende en maakte deze markeringen persoonlijk op de drager. De relatie van de tekening tot ‘de wereld’ loopt via de tekenaar, naar de drager, en naar de aard van diens markeringen. Want de tekenaar ‘tekent’, markeert, en is ‘in de wereld’.
De drager en het tekenmateriaal zijn dat evenzeer. Maar de aard van de markeringen verwijst ook naar de wereld, zelfs als de tekenaar niet in directe zin ‘iets’ tekent. Een tekening, een markering of inscriptie, heeft allerlei onvervreemdbare kwaliteiten, aspecten en dimensies die op een betekenisvolle manier herkenbaar zijn – en die in zichzelf ook kunnen verwijzen naar zaken die bestaan in de wereld, zoals zij, en naar diens specifieke manieren van ‘zijn’. De markering be-tekent dus die kwaliteiten, aspecten en dimensies. In Engelstalige culturen is de term ‘mark-making’ dan ook in gebruik gekomen om te kunnen spreken over de verschillende lijnen, stippen, vlekken, patronen en texturen die gebruikt worden in kunstwerken. Maar laten we ook niet vergeten dat het mogelijk is om, behalve in tekeningen, ook markeringen in teksten aan te brengen en in muziek- of geluidswerken. En beschrijven de bewegingen van dansers niet ook allerlei lijnen en patronen, die dezelfde ‘markeren’ en op soortgelijke wijze be-tekenen?
De bioloog/filosoof Donna Haraway zei onlangs in NRC info: “Lynn Margulis (onderzoeker microbiële evolutiebiologie) ziet geen afgesloten individuen. Zij ziet weefsels, verknooptheid. Als je helemaal bent afgesloten en op jezelf bent, is er simpelweg geen leven mogelijk. Voor haar is de werkelijke vraag: waar ben jij en waar stop jij? Wat hoort bij jou en wat niet? Het is in feite je immuunsysteem dat dat beslist. Maar die beslissingen kunnen steeds anders uitvallen, en worden niet bij een of andere vaste grenspost genomen. Wat jij ‘bent’, is daarmee beweeglijk en uiteindelijk ongrijpbaar.”
Je zou kunnen zeggen dat de beslissingen die we nemen over wat ‘bij’ ons hoort en wat niet, de markeringen zijn die we aanbrengen in het verhaal dat we over onszelf vertellen, in hoe we ons gedragen en presenteren. En deze gemarkeerde grenzen, hoe onvast en beweeglijk deze ook zijn en blijven, maken dat we ons ‘kenbaar’ maken voor anderen. Wat en wie we zijn wordt in ons uiterlijk, ons gedrag en ons 'verhaal' over onszelf gemarkeerd en zo waarneembaar geïdentificeerd. Ik denk dat hiermee een specifieke dimensie van het markeren, het be-tekenen, zichtbaar wordt. Namelijk: de markering identificeert en maakt iets of iemand specifiek – en daarmee ken-baar.
Ter verduidelijking: stel dat we een zaak of aspect van een zaak niet markeerden, dan bleef deze ongedefinieerd, amorf, on(be)grijpbaar. Door iets of iemand te markeren als iets of iemand, wordt het mogelijk deze te leren kennen en begrijpen. Daarbij blijft altijd het inzicht geldig dat deze markering niet definitief is en kan zijn, en dus ook niet de betreffende zaak, dimensie of persoon in volledigheid kenbaar maakt. De beslissingen voor de gemaakte markeringen kunnen immers ook anders uitvallen, en dan zijn die andere markeringen wellicht ook geldig, op hun eigen wijze – en zeggen ze iets geldigs over aspecten van de zaak of het individu die ermee werden aangeduid.
Harraway zei in hetzelfde interview ook nog dit: “Wees hier. Wees werkelijk aanwezig in deze wereld en met wat daarin aan de hand is. Zie de sociale onrechtvaardigheid, zie het verlies aan biodiversiteit. … En zit ook niet bij de pakken neer. Zorg simpelweg voor elkaar. Dat is de klus.”
Ik haal ook dit hier aan, omdat het kenbaar maken, het identificeren van zaken, personen, kwesties, ‘problemen’, et cetera, weliswaar nooit definitief is en volledig – maar wel de manier is waarop wij als mensen in de wereld staan. Het nooit definitieve, het beweeglijke en amorfe van onze markeringen of identificaties moet ons daarom niet ontmoedigen. We moeten daarom niet alles maar gaan relativeren, in de zin van: onbelangrijk maken, onzinnig – of onszelf erdoor of ermee onverschillig maken. We zullen moeten blijven markeren om zaken, kwesties en personen te kunnen blijven identificeren. Want hiermee leren we deze immers pas kennen en begrijpen. En alleen door zaken, dimensies of personen te leren kennen en begrijpen kunnen we zinvol handelen, en ethische en praktische keuzes maken – op grond van wat we hebben geïdentificeerd als dat wat het (ook al is het dat (maar) ten dele) is.
Het tweede woord uit de tentoonstellingstitel is ‘birds’. En dit is betekenis voor deze presentatie op de volgende manier, in de context van het markeren en de markering:
R.S.O.L. is verhuisd naar een nieuwe locatie aan de Ossenweerdstraat in Deventer. De Ossenweerdstraat is niet lang. Aan het einde ervan stap je de IJsseldijk op en kijk je over de IJssel uit naar de Ossenwaard, een uiterwaarde die ooit werd benut voor akkerbouw en veehouderij. info info Nu is het een overloop- en natuurgebied, waar veel trekvogels komen rusten en broeden. info De Ossenwaard is bereikbaar via het Zwarte pad over de spoorbrug - een wandeling van tien tot vijftien minuten.
De nieuwe R.S.O.L. kijkt uit op de spoordijk en daarachter is het oude stadspark, het Rijsterborgherpark gelegen. info In het Rijsterborgherpark vind je o.a. het Vogeleiland, een eiland in de singel waarop exotische vogels gehouden worden. info Dit ligt eveneens op tien tot vijftien minuten lopen afstand.
Met het concept van ‘de vogel’ en 'vogels' onderzoeken de kunstenaars in deze tentoonstelling niet alleen de nieuwe omgeving van R.S.O.L., maar vooral de relatie van de culturele wereld van de mens, met haar huidige, hier en nu geldende economische model, tot de natuurlijke wereld waarin zij zich bevindt en waaruit zij is voortgekomen. Hoe markeren we onszelf als mens en onze menselijke wereld in relatie tot de natuurlijke wereld en de wereld als geheel? Stellen we ons onszelf voor als 'rationele dieren'? (Aristoteles) En staan we daarmee dan tegenover, boven, tussen of naast de (andere) dieren? Zien we gradaties in het dierenrijk of een hiërarchie? Zien we gradaties in de mensheid zelf? Zijn we ons ervan bewust dat de biologische soorten-categorieën die we gebruiken weliswaar iets kenbaar maken van dieren, maar dat de grenzen tussen soorten onze eigen beschrijvingen zijn, die niet definitief zijn, maar beweeglijk, zoals Haraway zei? En wat betekent dit dan allemaal voor ons kennen en handelen? Hoe gaan we om met onze menselijke en culturele wereld, en hoe gaan we om met de natuurlijke wereld? Kwesties en vragen waarop en waarvan we onze antwoorden steeds opnieuw zullen moeten formuleren en die in deze tentoonstelling gesteld worden en meespelen.
Het woord ‘vogel’ verwijst niet alleen naar een (redelijk) specifiek type dierlijk wezen, maar wordt ook wel in overdrachtelijke zin gebruikt om specifieke mensen aan te duiden. info Tegenwoordig is dat meestal in licht negatieve zin: een vreemde vogel. Het gaat dan om iemand die ‘anders’ is, excentriek. Maar een coole vogel is ook denkbaar.
Het is een manier van identificeren, van markeren – een manier om iemand kenbaar te maken, te begrijpen en betekenis te geven.
Laten we dan, vanuit onze huidige positie, onszelf én de wereld om ons heen in kaart brengen.
Zo heeft ook een tekenaar heeft ook een bedoeling met het tekenen. Hij/zij/hen wil iets markeren, in eerste zin: de plek op de drager – door er een markering op aan te brengen. De relatie van de markering tot de tekenaar is direct: de tekenaar tekende en maakte deze markeringen persoonlijk op de drager. De relatie van de tekening tot ‘de wereld’ loopt via de tekenaar, naar de drager, en naar de aard van diens markeringen. Want de tekenaar ‘tekent’, markeert, en is ‘in de wereld’.
De drager en het tekenmateriaal zijn dat evenzeer. Maar de aard van de markeringen verwijst ook naar de wereld, zelfs als de tekenaar niet in directe zin ‘iets’ tekent. Een tekening, een markering of inscriptie, heeft allerlei onvervreemdbare kwaliteiten, aspecten en dimensies die op een betekenisvolle manier herkenbaar zijn – en die in zichzelf ook kunnen verwijzen naar zaken die bestaan in de wereld, zoals zij, en naar diens specifieke manieren van ‘zijn’. De markering be-tekent dus die kwaliteiten, aspecten en dimensies. In Engelstalige culturen is de term ‘mark-making’ dan ook in gebruik gekomen om te kunnen spreken over de verschillende lijnen, stippen, vlekken, patronen en texturen die gebruikt worden in kunstwerken. Maar laten we ook niet vergeten dat het mogelijk is om, behalve in tekeningen, ook markeringen in teksten aan te brengen en in muziek- of geluidswerken. En beschrijven de bewegingen van dansers niet ook allerlei lijnen en patronen, die dezelfde ‘markeren’ en op soortgelijke wijze be-tekenen?
De bioloog/filosoof Donna Haraway zei onlangs in NRC info: “Lynn Margulis (onderzoeker microbiële evolutiebiologie) ziet geen afgesloten individuen. Zij ziet weefsels, verknooptheid. Als je helemaal bent afgesloten en op jezelf bent, is er simpelweg geen leven mogelijk. Voor haar is de werkelijke vraag: waar ben jij en waar stop jij? Wat hoort bij jou en wat niet? Het is in feite je immuunsysteem dat dat beslist. Maar die beslissingen kunnen steeds anders uitvallen, en worden niet bij een of andere vaste grenspost genomen. Wat jij ‘bent’, is daarmee beweeglijk en uiteindelijk ongrijpbaar.”
Je zou kunnen zeggen dat de beslissingen die we nemen over wat ‘bij’ ons hoort en wat niet, de markeringen zijn die we aanbrengen in het verhaal dat we over onszelf vertellen, in hoe we ons gedragen en presenteren. En deze gemarkeerde grenzen, hoe onvast en beweeglijk deze ook zijn en blijven, maken dat we ons ‘kenbaar’ maken voor anderen. Wat en wie we zijn wordt in ons uiterlijk, ons gedrag en ons 'verhaal' over onszelf gemarkeerd en zo waarneembaar geïdentificeerd. Ik denk dat hiermee een specifieke dimensie van het markeren, het be-tekenen, zichtbaar wordt. Namelijk: de markering identificeert en maakt iets of iemand specifiek – en daarmee ken-baar.
Ter verduidelijking: stel dat we een zaak of aspect van een zaak niet markeerden, dan bleef deze ongedefinieerd, amorf, on(be)grijpbaar. Door iets of iemand te markeren als iets of iemand, wordt het mogelijk deze te leren kennen en begrijpen. Daarbij blijft altijd het inzicht geldig dat deze markering niet definitief is en kan zijn, en dus ook niet de betreffende zaak, dimensie of persoon in volledigheid kenbaar maakt. De beslissingen voor de gemaakte markeringen kunnen immers ook anders uitvallen, en dan zijn die andere markeringen wellicht ook geldig, op hun eigen wijze – en zeggen ze iets geldigs over aspecten van de zaak of het individu die ermee werden aangeduid.
Harraway zei in hetzelfde interview ook nog dit: “Wees hier. Wees werkelijk aanwezig in deze wereld en met wat daarin aan de hand is. Zie de sociale onrechtvaardigheid, zie het verlies aan biodiversiteit. … En zit ook niet bij de pakken neer. Zorg simpelweg voor elkaar. Dat is de klus.”
Ik haal ook dit hier aan, omdat het kenbaar maken, het identificeren van zaken, personen, kwesties, ‘problemen’, et cetera, weliswaar nooit definitief is en volledig – maar wel de manier is waarop wij als mensen in de wereld staan. Het nooit definitieve, het beweeglijke en amorfe van onze markeringen of identificaties moet ons daarom niet ontmoedigen. We moeten daarom niet alles maar gaan relativeren, in de zin van: onbelangrijk maken, onzinnig – of onszelf erdoor of ermee onverschillig maken. We zullen moeten blijven markeren om zaken, kwesties en personen te kunnen blijven identificeren. Want hiermee leren we deze immers pas kennen en begrijpen. En alleen door zaken, dimensies of personen te leren kennen en begrijpen kunnen we zinvol handelen, en ethische en praktische keuzes maken – op grond van wat we hebben geïdentificeerd als dat wat het (ook al is het dat (maar) ten dele) is.
Het tweede woord uit de tentoonstellingstitel is ‘birds’. En dit is betekenis voor deze presentatie op de volgende manier, in de context van het markeren en de markering:
R.S.O.L. is verhuisd naar een nieuwe locatie aan de Ossenweerdstraat in Deventer. De Ossenweerdstraat is niet lang. Aan het einde ervan stap je de IJsseldijk op en kijk je over de IJssel uit naar de Ossenwaard, een uiterwaarde die ooit werd benut voor akkerbouw en veehouderij. info info Nu is het een overloop- en natuurgebied, waar veel trekvogels komen rusten en broeden. info De Ossenwaard is bereikbaar via het Zwarte pad over de spoorbrug - een wandeling van tien tot vijftien minuten.
De nieuwe R.S.O.L. kijkt uit op de spoordijk en daarachter is het oude stadspark, het Rijsterborgherpark gelegen. info In het Rijsterborgherpark vind je o.a. het Vogeleiland, een eiland in de singel waarop exotische vogels gehouden worden. info Dit ligt eveneens op tien tot vijftien minuten lopen afstand.
Met het concept van ‘de vogel’ en 'vogels' onderzoeken de kunstenaars in deze tentoonstelling niet alleen de nieuwe omgeving van R.S.O.L., maar vooral de relatie van de culturele wereld van de mens, met haar huidige, hier en nu geldende economische model, tot de natuurlijke wereld waarin zij zich bevindt en waaruit zij is voortgekomen. Hoe markeren we onszelf als mens en onze menselijke wereld in relatie tot de natuurlijke wereld en de wereld als geheel? Stellen we ons onszelf voor als 'rationele dieren'? (Aristoteles) En staan we daarmee dan tegenover, boven, tussen of naast de (andere) dieren? Zien we gradaties in het dierenrijk of een hiërarchie? Zien we gradaties in de mensheid zelf? Zijn we ons ervan bewust dat de biologische soorten-categorieën die we gebruiken weliswaar iets kenbaar maken van dieren, maar dat de grenzen tussen soorten onze eigen beschrijvingen zijn, die niet definitief zijn, maar beweeglijk, zoals Haraway zei? En wat betekent dit dan allemaal voor ons kennen en handelen? Hoe gaan we om met onze menselijke en culturele wereld, en hoe gaan we om met de natuurlijke wereld? Kwesties en vragen waarop en waarvan we onze antwoorden steeds opnieuw zullen moeten formuleren en die in deze tentoonstelling gesteld worden en meespelen.
Het woord ‘vogel’ verwijst niet alleen naar een (redelijk) specifiek type dierlijk wezen, maar wordt ook wel in overdrachtelijke zin gebruikt om specifieke mensen aan te duiden. info Tegenwoordig is dat meestal in licht negatieve zin: een vreemde vogel. Het gaat dan om iemand die ‘anders’ is, excentriek. Maar een coole vogel is ook denkbaar.
Het is een manier van identificeren, van markeren – een manier om iemand kenbaar te maken, te begrijpen en betekenis te geven.
Laten we dan, vanuit onze huidige positie, onszelf én de wereld om ons heen in kaart brengen.
TK 19 & 22-04-2024
|
Het werk van Martin Brandsma in Marked Birds is - behalve in R.S.O.L. - te vinden in de Ossenwaard, IJssellandschap en bij het Vogeleiland, historisch stadspark Deventer. Vanaf 21.09.24.
Doe de R.S.O.L. wandeling De Ossenwaard (6 km) en vind Martin's werk: prijs € 3,- info
Het Vogeleiland vindt U op uw wandeling vanaf het NS station naar R.S.O.L. Het maken van een presentatie kost veel geld: uren, marketing, materialen, reiskosten, bemensing. Naast de vaste lasten voor de ruimte. Uw steun is daarom hard nodig. Steun deze presentatie nu. Het is mogelijk uw donatie te oormerken door bij uw donatie te vermelden welke R.S.O.L. presentatie U wil ondersteunen. Uw donatie wordt in dat geval helemaal aangewend voor die specifieke presentatie en komt dus ook ten goede van de daarbij betrokken kunstenaars.
R.S.O.L. wordt niet gesteund door overheden of fondsen, maar wordt helemaal gefinancierd uit eigen middelen, inkomsten en donaties. |
Het werk uit deze presentatie is beschikbaar voor aankoop. Prijslijst is beschikbaar in R.S.O.L. info
Door een aankoop te doen steunt U zowel R.S.O.L. als de betreffende kunstenaar.
Door een aankoop te doen steunt U zowel R.S.O.L. als de betreffende kunstenaar.
05.11 - 30.11 2024
six inbetween days
met werk van Stijn Elshuis info
Het werk uit deze presentatie is beschikbaar voor aankoop. Prijslijst is beschikbaar in R.S.O.L. info
Geschiedenis ontstaat door de verhalen en materialen die we archiveren en reproduceren. Wat we verzamelen, opschrijven en bewaren zegt veel over hoe wij de wereld ervaren. Hierom is een archief altijd politiek. Omgekeerd, heeft de politiek ook invloed op de manier waarop we geschiedenis bewaren en begrijpen. En zo kan geschiedenis ook een instrument van de macht worden. In het culturele Westen zijn de archiverende keuzes in het verleden vooral gemaakt door de zogenaamde 'witte man'. Dit leidde tot een beperkt perspectief op de wereldgeschiedenis, waar we ons in onze multiculturele samenleving terdege van bewust zijn geworden.
Stijn Elshuis werkt daarom aan een nieuwe verstaansruimte voor de geschiedenis door beelden uit verschillende archieven te combineren en daar objecten aan toe te voegen waarin feit en fictie met elkaar versmelten. De tentoonstellingsruimte is zo ingeruimd dat de werken een dialoog aangaan - met elkaar en met de beschouwer. Een nieuw archief ontstaat, zonder vaste tijdlijn, waarin de culturele en topografische herkomst van objecten en verhalen niet wordt geëxpliciteerd en zo gelijkwaardig blijven. De keuzes die Elshuis' archivering motiveerden, waren in eerste instantie esthetisch. Vrij van politieke belangen en posities - behalve dan in de wens een meerstemmige geschiedschrijving te realiseren. Een archief waarin de bezoeker meespreekt met de archivaris en waar plaats is voor ieders verhaal en perspectief.
Stijn Elshuis werkt daarom aan een nieuwe verstaansruimte voor de geschiedenis door beelden uit verschillende archieven te combineren en daar objecten aan toe te voegen waarin feit en fictie met elkaar versmelten. De tentoonstellingsruimte is zo ingeruimd dat de werken een dialoog aangaan - met elkaar en met de beschouwer. Een nieuw archief ontstaat, zonder vaste tijdlijn, waarin de culturele en topografische herkomst van objecten en verhalen niet wordt geëxpliciteerd en zo gelijkwaardig blijven. De keuzes die Elshuis' archivering motiveerden, waren in eerste instantie esthetisch. Vrij van politieke belangen en posities - behalve dan in de wens een meerstemmige geschiedschrijving te realiseren. Een archief waarin de bezoeker meespreekt met de archivaris en waar plaats is voor ieders verhaal en perspectief.
|
|
|
Heb je als kunstenaar of onderzoeker ook interesse om enkele inbetween days door te brengen in de Room for the Study Of Loneliness en je werk publiek te maken? Lees hier meer over het inbetween days programma van R.S.O.L.
Het maken van een presentatie kost veel geld: uren, marketing, materialen, reiskosten, bemensing. Naast de vaste lasten voor de ruimte. Uw steun is daarom hard nodig. Steun deze presentatie nu. Het is mogelijk uw donatie te oormerken door bij uw donatie te vermelden welke R.S.O.L. presentatie U wil ondersteunen. Uw donatie wordt in dat geval helemaal aangewend voor die specifieke presentatie en komt dus ook ten goede van de daarbij betrokken kunstenaar.
R.S.O.L. wordt niet gesteund door overheden of fondsen, maar wordt helemaal gefinancierd uit eigen middelen, inkomsten en donaties.
R.S.O.L. wordt niet gesteund door overheden of fondsen, maar wordt helemaal gefinancierd uit eigen middelen, inkomsten en donaties.
programma in ontwikkeling:
februari/maart 2025
Syntactic doubling, semantic layering
|
(werktitel)
|
|
|
|
|
juni/juli 2025
How to look and see
|
(werktitel)
|
|
|
|
|
- Het maken van een presentatie kost veel geld: uren, marketing, materialen, reiskosten, bemensing. Naast de vaste lasten voor de ruimte. Uw steun is daarom hard nodig. Steun deze presentaties nu. Het is mogelijk uw donatie te oormerken door bij uw donatie te vermelden welke R.S.O.L. presentatie U wil ondersteunen. Uw donatie wordt in dat geval helemaal aangewend voor die specifieke presentatie en komt dus ook ten goede van de daarbij betrokken kunstenaars.
R.S.O.L. wordt niet gesteund door overheden of fondsen, maar wordt helemaal gefinancierd uit eigen middelen, inkomsten en donaties.
Werk uit lopende en voorgaande presentaties is beschikbaar voor aankoop.
Lopende en aankomende presentaties vindt U op deze pagina. Bekijk werk uit voorgaande presentaties hier
Vragen en prijzen: contact
Voor prijzen boven € 500 is een betalingsregeling mogelijk. Hiervoor worden geen extra kosten in rekening gebracht.
Lopende en aankomende presentaties vindt U op deze pagina. Bekijk werk uit voorgaande presentaties hier
Vragen en prijzen: contact
Voor prijzen boven € 500 is een betalingsregeling mogelijk. Hiervoor worden geen extra kosten in rekening gebracht.