R.S.O.L. archive
Room for the Study Of Loneliness : space for contemporary art
if the sight shall make dwelling, abide thou it, for it coming shall come
|
R.S.O.L. 29.10.2020
|
optreden Akiko Mik / performance Akiko Mik
De naam van de kunstruimte, Room for the Study Of Loneliness, spreekt mij erg aan. Eenzaamheid is iets waar ik het als liedjesschrijver vaak over heb. De kwetsbare kanten van de mens die niet altijd op de voorgrond komen. Pure gevoelens, die wij allemaal ervaren, maar vaak niet tonen. Ik wil mij zelf kwetsbaar en puur openstellen naar de wereld. En ieder met mijn muziek meenemen, in een beweging door tijd en ruimte. Rechtstreeks naar je beleving. Ik vind dat mijn liedjes daarom goed passen bij de kunstwerken van Laurens Stok en Tom Putman.
In mijn teksten komen gevoelens naar boven, om bij stil te staan en over na te denken. Het eerste nummer dat ik voor jullie zing heet “Is It Too Much To Say”. In letterlijke zin gaat het over de simpele vraag: hoe gaat het? En over het antwoord dat (bijna) altijd volgt, dat het “wel goed” gaat. Ik kijk naar wat wij vertellen, hoe we ons werkelijk voelen, en wat wij zien bij anderen. Eerlijkheid versus sociale druk. Het gaat mij meer om het nadenken hierover, dan om een conclusie trekken. “Rabbits In The Grass” gaat over de dood en het leven. Over hoe kort en hoe krachtig iets kan voelen, en ineens voorbij kan zijn. “When the Windmills Turn” gaat over controle willen hebben over je leven, maar tegelijk over de controle durven loslaten.
Het werk van Laurens Stok en Tom Putman vind ik heel muzikaal. De herhalende patronen en lijnen werken ritmisch. En de kleuren roepen melodieën en klankvelden op. Mijn muziek en woorden zetten de werken in de tentoonstelling in een nieuw licht, waardoor je ze anders kunt gaan kijken en begrijpen. Ik hoop dat ook jullie dat zo gaan ervaren!
/
The name of the art space, Room for the Study Of Loneliness, really appeals to me. Loneliness is a theme that I often write about as a songwriter. I'm concerned with the vulnerable sides of us human beings, sides that do not always come to the fore. Pure feelings, that we experience, but often do not show. As a songwriter I want to open myself, vulnerable and purely, to the world. And take everyone along with me, with my music, in a movement through time and space. Straight to our true, inner experiences. I think that is why my songs fit well with the work of Laurens Stok and Tom Putman.
In my lyrics feelings come up, to reflect upon and think about. The first song I will sing for you is called “Is It Too Much To Say”. In a literal sense, it is about the simple question: how are you? And about the answer that (almost) always follows, that things are “going well”. I look at what we say, how we really feel, and what we see in others. Honesty and sincerity versus social pressure and appearance. My intention is to think this through, more than drawing a conclusion. “Rabbits In The Grass“ is about death. About how powerful something can feel and suddenly be over. “When the Windmills Turn” is about wanting to have control over your life, but at the same time about daring to let go.
I find the work of Laurens Stok and Tom Putman very musical. The repeating patterns and lines work rhythmically. And the colors evoke melodies and sound fields. My music and words set the works in the exhibition in a new light, allowing you to look and understand them differently. I hope you will experience it that way too!
Akiko Mik
setlist:
1. Is It Too Much To Say (also available on Spotify)
2. When The Windmills Turn
3. Rabbits In The Grass
4. Drink Out Of My Hands
In mijn teksten komen gevoelens naar boven, om bij stil te staan en over na te denken. Het eerste nummer dat ik voor jullie zing heet “Is It Too Much To Say”. In letterlijke zin gaat het over de simpele vraag: hoe gaat het? En over het antwoord dat (bijna) altijd volgt, dat het “wel goed” gaat. Ik kijk naar wat wij vertellen, hoe we ons werkelijk voelen, en wat wij zien bij anderen. Eerlijkheid versus sociale druk. Het gaat mij meer om het nadenken hierover, dan om een conclusie trekken. “Rabbits In The Grass” gaat over de dood en het leven. Over hoe kort en hoe krachtig iets kan voelen, en ineens voorbij kan zijn. “When the Windmills Turn” gaat over controle willen hebben over je leven, maar tegelijk over de controle durven loslaten.
Het werk van Laurens Stok en Tom Putman vind ik heel muzikaal. De herhalende patronen en lijnen werken ritmisch. En de kleuren roepen melodieën en klankvelden op. Mijn muziek en woorden zetten de werken in de tentoonstelling in een nieuw licht, waardoor je ze anders kunt gaan kijken en begrijpen. Ik hoop dat ook jullie dat zo gaan ervaren!
/
The name of the art space, Room for the Study Of Loneliness, really appeals to me. Loneliness is a theme that I often write about as a songwriter. I'm concerned with the vulnerable sides of us human beings, sides that do not always come to the fore. Pure feelings, that we experience, but often do not show. As a songwriter I want to open myself, vulnerable and purely, to the world. And take everyone along with me, with my music, in a movement through time and space. Straight to our true, inner experiences. I think that is why my songs fit well with the work of Laurens Stok and Tom Putman.
In my lyrics feelings come up, to reflect upon and think about. The first song I will sing for you is called “Is It Too Much To Say”. In a literal sense, it is about the simple question: how are you? And about the answer that (almost) always follows, that things are “going well”. I look at what we say, how we really feel, and what we see in others. Honesty and sincerity versus social pressure and appearance. My intention is to think this through, more than drawing a conclusion. “Rabbits In The Grass“ is about death. About how powerful something can feel and suddenly be over. “When the Windmills Turn” is about wanting to have control over your life, but at the same time about daring to let go.
I find the work of Laurens Stok and Tom Putman very musical. The repeating patterns and lines work rhythmically. And the colors evoke melodies and sound fields. My music and words set the works in the exhibition in a new light, allowing you to look and understand them differently. I hope you will experience it that way too!
Akiko Mik
setlist:
1. Is It Too Much To Say (also available on Spotify)
2. When The Windmills Turn
3. Rabbits In The Grass
4. Drink Out Of My Hands
optreden Prisma Strijktrio / performance Prisma String Trio
De artistiek leider van R.S.O.L., Ton Kruse, vroeg ons in april dit jaar om mee te denken over een uitvoering voor ‘If the sight shall make dwelling…’. We vonden het een aantrekkelijk idee. We dragen immers in onze naam, Prisma Strijktrio, niet voor niets een visuele inspiratie mee en we deden al eerder mooie projecten die muziek combineerden met beeldende kunst.
Toen we het werk van Laurens Stok voor het eerst zagen, viel ons meteen de muzikaliteit ervan op. De uitbundige kleuren, de beweging, de krachtige lijnen die elkaar telkens kruisen, dat zijn allemaal ingrediënten die zich gemakkelijk naar muziek laten vertalen. Naar een passend muziekstuk om het werk aan te koppelen hoefden we niet lang te zoeken, want we waren daar juist mee bezig: het overweldigende strijktrio van de Franse componist Florent Schmitt! De uitbundigheid, de volheid van de textuur en de lengte van drie kwartier, maken het tot een werk van symfonische allure - en het heeft volgens ons, eenzelfde energieniveau als het werk van Laurens. Het is muziek waar je jezelf volledig in kan verliezen.
Net zo instinctief en esthetisch als Ton het werk van Laurens Stok en Tom Putman bij elkaar gebracht heeft hebben wij de muziek van Florent Schmitt gecombineerd met ‘La muse ménagère’ (‘De huishoudmuze’) van Darius Milhaud. Het is een cyclus van 15 karakterstukken die Milhaud in dankbaarheid schreef voor zijn vrouw Madeleine. Milhaud kampte levenslang met handicaps en een zwakke gezondheid en werd door zijn vrouw - die zelf een gevierd actrice en librettist was - liefdevol verzorgd. Uit de miniaturen komt vooral warmte en liefde naar voren, maar ook een vleug ironie die past bij het werk van Tom. Hoewel de titels heel specifiek spreken van ‘Le chât’, ‘Le fils peintre’ of ‘Lectures nocturnes’, zijn het zeker geen letterlijke, op muziek gezette situaties. De taal is abstract en de luisteraar kan er zijn of haar eigen gedachten en associaties bij hebben. De suite is oorspronkelijk voor piano geschreven, maar wij vonden het mooi en toepasselijk om de bewerking voor strijktrio op te dragen aan vier dierbaren van onszelf; echtgenoten, partners en andere familieleden. Zo krijgen de werken een extra persoonlijke laag en vormen wij met zijn allen één groot muziek-huishouden.
/
The artistic leader of R.S.O.L., Ton Kruse, asked us in April this year, to think about a performance to go with "If the sight shall make dwelling ...". We thought it was an attractive idea. After all, we carry a visual inspiration in our name: Prisma String Trio, and we have done earlier some beautiful projects that combine music and visual art.
When we first saw the work of Laurens Stok, we immediately noticed its musicality. The exuberant colors, the movement, the powerful lines that keep crossing each other - these are all ingredients that can easily be translated into music. We didn't have to search long for a suitable piece of music to link it to, since we we'd just started working on one: The overwhelming string trio by the French composer Florent Schmitt! The exuberance, the fullness of the texture, and the length of three quarters of an hour, make it a work with a symphonic allure - and in our opinion it has the same level of energy as Laurens' work. It is music in which one can completely lose oneself.
Just as instinctively and aesthetically as Ton has brought the work of Laurens Stok and Tom Putman together, we combined the music of Florent Schmitt with "La muse ménagère" ("The muse of the household") by Darius Milhaud. It is a cycle of 15 character pieces that Milhaud wrote in gratitude to his wife Madeleine. Milhaud struggled with disabilities and a poor health, and was lovingly cared for by his wife - who herself was a celebrated actress and librettist. The miniatures mainly show warmth and love, but also a touch of irony that fits the work of Tom. Although the titles speak specifically of "Le chât", "Le fils peintre", or "Lectures nocturnes" - they are certainly not situations that were literally set to music. The language is abstract, and the listener can have his or her own thoughts and associations with it. The suite was originally written for piano, and we thought it appropriate to entrust the adaptation for string trio to four of our own loved ones; spouses, partners and other family members. In this way, the works get an extra personal layer as we all form one large musical household.
Michiel Weidner
The Prisma String Trio are:
Janneke van Prooijen, violin
Elisabeth Smalt, viola
Michiel Weidner, cello
programma / programme:
Darius Milhaud (1892-1974)
from the suite "La muse ménagère" (1944):
- La mienne
- Le réveil
- Le chât
- Le fils peintre
- Cartomancy
- La poésie
- Lectures nocturnes
The adaptations of the original piano suite were made by:
Bob Gilmore, Tim Kliphuis, Petra Griffioen, Marijn van Prooijen
Florent Schmitt (1870-1958)
from the Trio à cordes. 105 (1944): Part 1 Animé sans excès
Toen we het werk van Laurens Stok voor het eerst zagen, viel ons meteen de muzikaliteit ervan op. De uitbundige kleuren, de beweging, de krachtige lijnen die elkaar telkens kruisen, dat zijn allemaal ingrediënten die zich gemakkelijk naar muziek laten vertalen. Naar een passend muziekstuk om het werk aan te koppelen hoefden we niet lang te zoeken, want we waren daar juist mee bezig: het overweldigende strijktrio van de Franse componist Florent Schmitt! De uitbundigheid, de volheid van de textuur en de lengte van drie kwartier, maken het tot een werk van symfonische allure - en het heeft volgens ons, eenzelfde energieniveau als het werk van Laurens. Het is muziek waar je jezelf volledig in kan verliezen.
Net zo instinctief en esthetisch als Ton het werk van Laurens Stok en Tom Putman bij elkaar gebracht heeft hebben wij de muziek van Florent Schmitt gecombineerd met ‘La muse ménagère’ (‘De huishoudmuze’) van Darius Milhaud. Het is een cyclus van 15 karakterstukken die Milhaud in dankbaarheid schreef voor zijn vrouw Madeleine. Milhaud kampte levenslang met handicaps en een zwakke gezondheid en werd door zijn vrouw - die zelf een gevierd actrice en librettist was - liefdevol verzorgd. Uit de miniaturen komt vooral warmte en liefde naar voren, maar ook een vleug ironie die past bij het werk van Tom. Hoewel de titels heel specifiek spreken van ‘Le chât’, ‘Le fils peintre’ of ‘Lectures nocturnes’, zijn het zeker geen letterlijke, op muziek gezette situaties. De taal is abstract en de luisteraar kan er zijn of haar eigen gedachten en associaties bij hebben. De suite is oorspronkelijk voor piano geschreven, maar wij vonden het mooi en toepasselijk om de bewerking voor strijktrio op te dragen aan vier dierbaren van onszelf; echtgenoten, partners en andere familieleden. Zo krijgen de werken een extra persoonlijke laag en vormen wij met zijn allen één groot muziek-huishouden.
/
The artistic leader of R.S.O.L., Ton Kruse, asked us in April this year, to think about a performance to go with "If the sight shall make dwelling ...". We thought it was an attractive idea. After all, we carry a visual inspiration in our name: Prisma String Trio, and we have done earlier some beautiful projects that combine music and visual art.
When we first saw the work of Laurens Stok, we immediately noticed its musicality. The exuberant colors, the movement, the powerful lines that keep crossing each other - these are all ingredients that can easily be translated into music. We didn't have to search long for a suitable piece of music to link it to, since we we'd just started working on one: The overwhelming string trio by the French composer Florent Schmitt! The exuberance, the fullness of the texture, and the length of three quarters of an hour, make it a work with a symphonic allure - and in our opinion it has the same level of energy as Laurens' work. It is music in which one can completely lose oneself.
Just as instinctively and aesthetically as Ton has brought the work of Laurens Stok and Tom Putman together, we combined the music of Florent Schmitt with "La muse ménagère" ("The muse of the household") by Darius Milhaud. It is a cycle of 15 character pieces that Milhaud wrote in gratitude to his wife Madeleine. Milhaud struggled with disabilities and a poor health, and was lovingly cared for by his wife - who herself was a celebrated actress and librettist. The miniatures mainly show warmth and love, but also a touch of irony that fits the work of Tom. Although the titles speak specifically of "Le chât", "Le fils peintre", or "Lectures nocturnes" - they are certainly not situations that were literally set to music. The language is abstract, and the listener can have his or her own thoughts and associations with it. The suite was originally written for piano, and we thought it appropriate to entrust the adaptation for string trio to four of our own loved ones; spouses, partners and other family members. In this way, the works get an extra personal layer as we all form one large musical household.
Michiel Weidner
The Prisma String Trio are:
Janneke van Prooijen, violin
Elisabeth Smalt, viola
Michiel Weidner, cello
programma / programme:
Darius Milhaud (1892-1974)
from the suite "La muse ménagère" (1944):
- La mienne
- Le réveil
- Le chât
- Le fils peintre
- Cartomancy
- La poésie
- Lectures nocturnes
The adaptations of the original piano suite were made by:
Bob Gilmore, Tim Kliphuis, Petra Griffioen, Marijn van Prooijen
Florent Schmitt (1870-1958)
from the Trio à cordes. 105 (1944): Part 1 Animé sans excès