No Art Gallery
Dit werk ontstond toen mensen in het gebouw waar ik een atelier heb een open dag wilden houden om werk te tonen en klanten te werven. Ik wilde niet meedoen aan een open atelier event vanuit de gangbare doelstelling om werk te laten zien en te verkopen, of studenten voor cursussen te werven. Mijn kunstenaarschap beleef ik niet vanuit die doelstelling. Maar ik herkende in de frictie tussen deze doelstelling en mijn eigen beleving van mijn kunstenaarschap de vraag naar de waarde van (beeldende) kunst in de samenleving, en de status die kunstenaars in de maatschappij innemen of krijgen toebedeeld. No Art Gallery is vanuit deze frictie en vragen ontstaan, en is gemaakt voor de context van het tonen en verkopen van kunst: zij het een open atelier event, een beurs of anderszins.
De titel komt uit een wat pamflettische, manifest-achtige tekst van Ad Reinhardt uit de jaren zestig, waarin hij volgens de via negativa omschrijft wat kunst is: No art as a commodity or a jobbery. Art is not the spiritual side of business. Behalve de samentrekking van No Art en Gallery, vond ik de regels tegelijk ook een dubbelzinnige kwaliteit krijgen als marketing slogan. Daarom heb ik van de regels ook een spandoek gemaakt, zoals een reclame voor bij sportvelden, op bedrijfspanden of langs openbare wegen.
Van verschillende kunstprofessionals - kunstenaars, galeristen, critici en beleidsmakers - had ik het afgelopen jaar citaten verzameld. Deze drukte ik af op schilderslinnen, als het misschien wel meest archetypische kunstmedium voor publiek. Wanneer mensen van buiten de kunstwereld praten over kunst, lijken ze het eerst te denken aan schilders: het narratief van de moderne kunst via Van Gogh, de impressionisten, Braque en Picasso, de -ismen tot aan de abstract expressionisten uit de jaren vijftig en zestig van de twintigste eeuw.
Daarbij vroeg ik enkele collega's om werk te leveren voor No Art Gallery. Door werk aan het werk No Art Gallery toe te voegen, er tijdelijk in op te nemen, dat er niet voor gemaakt is wilde ik de vragen van No Art Gallery prangender maken. Je ziet meteen wat er op het spel staat. No Art Gallery is geen abstactie, maar gaat over het werk en de levens van kunstenaars die hier en nu leven en werken.
Tijdens de actualisatie van No Art Gallery op de dagen van het open atelier event bleken bezoekers de vragen op te pakken en een goed aantal van hen nam ook daadwerkelijk plaats in de kring van gesprek rond de tafel die ik in het midden van mijn atelier, dat tijdelijk veranderd was in No Art Gallery, had opgesteld. De kring als beeld van de vergadering rond het discours dat (hedendaagse) kunst is.
De titel komt uit een wat pamflettische, manifest-achtige tekst van Ad Reinhardt uit de jaren zestig, waarin hij volgens de via negativa omschrijft wat kunst is: No art as a commodity or a jobbery. Art is not the spiritual side of business. Behalve de samentrekking van No Art en Gallery, vond ik de regels tegelijk ook een dubbelzinnige kwaliteit krijgen als marketing slogan. Daarom heb ik van de regels ook een spandoek gemaakt, zoals een reclame voor bij sportvelden, op bedrijfspanden of langs openbare wegen.
Van verschillende kunstprofessionals - kunstenaars, galeristen, critici en beleidsmakers - had ik het afgelopen jaar citaten verzameld. Deze drukte ik af op schilderslinnen, als het misschien wel meest archetypische kunstmedium voor publiek. Wanneer mensen van buiten de kunstwereld praten over kunst, lijken ze het eerst te denken aan schilders: het narratief van de moderne kunst via Van Gogh, de impressionisten, Braque en Picasso, de -ismen tot aan de abstract expressionisten uit de jaren vijftig en zestig van de twintigste eeuw.
Daarbij vroeg ik enkele collega's om werk te leveren voor No Art Gallery. Door werk aan het werk No Art Gallery toe te voegen, er tijdelijk in op te nemen, dat er niet voor gemaakt is wilde ik de vragen van No Art Gallery prangender maken. Je ziet meteen wat er op het spel staat. No Art Gallery is geen abstactie, maar gaat over het werk en de levens van kunstenaars die hier en nu leven en werken.
Tijdens de actualisatie van No Art Gallery op de dagen van het open atelier event bleken bezoekers de vragen op te pakken en een goed aantal van hen nam ook daadwerkelijk plaats in de kring van gesprek rond de tafel die ik in het midden van mijn atelier, dat tijdelijk veranderd was in No Art Gallery, had opgesteld. De kring als beeld van de vergadering rond het discours dat (hedendaagse) kunst is.
