het videowerk 'Pristine Temporality'

Teruggrijpend op een ervaring uit mijn jeugd - frisse, witte wolken jagen langs een blauwe hemel, boven met witte daklijsten afgebieste, bruine, bakstenen muren - maakte ik dit videowerk. De ervaring van verstilling tegenover het voortgaan van de tijd. De tijd zien verglijden: schaduwen die bewegen over gebouwen en grasland. Onherroepelijk je verwijderen van je oorsprong.

Jaren bewaarde ik de wens om iets met tijdgebonden media te doen met deze ervaring. In muziek van J.S. Bach, het in- en outro van een harpsichordconcerto, herkende ik de beweging van de schaduwen en de wolken. Ik schoot nieuwe beelden op het platdak van het voormalig ateliergebouw Nieuw Rollecate in Deventer, en combineerde deze - bij het montage werk in de studio - met oude beelden geschoten aan de kust van Normandië. De geluidstrack completeerde ik met een idee uit een nog niet gerealiseerde korte film: de stem van een talencursusbandje die tijdsmarkeringen opsomt.