het project 'Hortus Conclusus'
Latijn
hortus - verwant met Grieks chortos, omheinde ruimte
conclusus (bn. afgeleid van ww. concludo), omsluiten, begrenzen, omvatten
hortus - verwant met Grieks chortos, omheinde ruimte
conclusus (bn. afgeleid van ww. concludo), omsluiten, begrenzen, omvatten
Toen ik na een ziekenhuisbezoek voorbij het gebouw Nieuw Rollecate in Deventer liep, werd ik getroffen door het jaren twintig gebouw temidden van de verwilderde tuin. Later kon ik een atelier huren in het gebouw. Al geruime tijd was ik bezig met het thema lege ruimte in mijn werk. In mijn twee dimensionale werk zocht ik naar onbalans in de compositie, spanning, zo u wil, door opzettelijk ruimte leeg te laten. Een vraag die daarbij opkwam is: hoe kan lege ruimte in een compositie leeg blijven, zonder dat de opengelaten ruimte een element van de compositie wordt? Deze zoektocht verbond ik met de herinnering aan een parktuin bij een kerkgebouw in mijn geboortedorp. Eromheen stond een hoog hek met scherpe punten, en de bomen en struiken waren opgeschoten waardoor het binnenste van de tuin aan het oog werd onttrokken. Slechts zo nu en dan, als je er echt naar zocht was een glimp zichtbaar die een binnentuin deed vermoeden. Deze tuin was echter onbereikbaar voor het publiek. Juist in het vermoeden kreeg deze binnenruimte zijn glans en vervulde zijn functie in mijn belevingswereld. Later, in Enschede kwam ik geregeld braakliggende terreinen tegen in de ontwikkeling van de stad. Lege plekken, die onbereikbaar zijn, gingen een functie vervullen in mijn beleving van de ruimte.
Voor mij is het feit dat er lege ruimte bestaat in de samenleving, in de stedebouwkundige planning, en daardoor ook in je gedachten, waardevol. Het gaat om ruimte die vrij mag blijven van een gestructureerde en gewilde invulling. Ruimte die leeg mag zijn en blijven, waar dingen mogen gebeuren en mogen bestaan, zonder dat we er fysiek in verkeren.
Deze positieve leegte werd het thema van waaruit het project ‘De geheime tuin / Hortus conclusus’ vertrok. Er ontstonden tekeningen waarin planten ontrokken worden aan het oog door schaduwen van planten. In de beeldtaal van de tekening neemt de arcering een belangrijke rol in, waardoor vlakken reliëf lijken te krijgen of lijken te stromen. In de laatste werken op papier is het scheppen van kleur een nieuw element geworden. Ook werk ik aan installatievormen in dit project. Installaties die op locatie ruimte en leegte scheppen. Verder werk ik aan grafiek (o.a. zeefdrukken) en fotografische montages vanuit dit project.
Voor mij is het feit dat er lege ruimte bestaat in de samenleving, in de stedebouwkundige planning, en daardoor ook in je gedachten, waardevol. Het gaat om ruimte die vrij mag blijven van een gestructureerde en gewilde invulling. Ruimte die leeg mag zijn en blijven, waar dingen mogen gebeuren en mogen bestaan, zonder dat we er fysiek in verkeren.
Deze positieve leegte werd het thema van waaruit het project ‘De geheime tuin / Hortus conclusus’ vertrok. Er ontstonden tekeningen waarin planten ontrokken worden aan het oog door schaduwen van planten. In de beeldtaal van de tekening neemt de arcering een belangrijke rol in, waardoor vlakken reliëf lijken te krijgen of lijken te stromen. In de laatste werken op papier is het scheppen van kleur een nieuw element geworden. Ook werk ik aan installatievormen in dit project. Installaties die op locatie ruimte en leegte scheppen. Verder werk ik aan grafiek (o.a. zeefdrukken) en fotografische montages vanuit dit project.