de film 'Moonopolie'
Ik werd getroffen door een gevoel, dat ik het gevoel van de vreemdeling noem, toen ik beelden zag van een vriend (Frank Bruinsma), die hij had geschoten op een studieweekend in België. Het bekijken van zijn live-footage op Super 8 film gaf mij het gevoel de wereld te beschouwen vanaf de buitenkant; ergens zijn maar er niet bijhoren. Een gevoel van nostalgie naar wat nooit was... Ik heb aan dit live-footage uit België het verhaal toegevoegd van een maanmannetje dat verzeild is geraakt op aarde. In de animatie van ongeveer 2000 tekeningen heb ik verbeeld hoe het mannetje verlangt naar zijn 'thuis' en hoe het zijn 'thuis' zoekt. 'Home is where the heart is'... Het mannetje van de maan kijkt van buitenaf bij een aards 'thuis' naar binnen. Ergens zijn, maar er niet bijhoren. Een innerlijke afstand. Een parochiaan, paroikos: het oudgrieks voor bij-woner, voor de buurman zonder burgerrecht (para = 'bij', 'naast' en oikos = woning).
In onze recente geschiedenis zijn er ook werkelijk mannen op de maan geweest. De animatie van het maanmannetje heb ik daarom aangevuld met beelden van de eerste landing op de maan in 1969 door de Amerikanen. De Amerikaanse NASA-astronauten zijn de vreemdelingen op de maan: hun verhaal spiegelt het verhaal van het maanmannetje op de aarde. De archiefbeelden van de NASA die vanaf een een afstand, via de tele-visie, ons bereikten, vullen het verhaal van het maanmannetje aan en maken het af. Het maanmannetje ontdekt de Apollo 11-raket op zijn lanceerplatform, en reist daarin als verstekeling - met de astronauten - mee naar de maan. Het landt op de maan met een parachute, terwijl de astronauten de maanlander gebruiken. Hier gaan twee lagen in de film een narratieve verbinding aan. De verbinding met het live-footage zou ik poëtisch willen noemen. De film bestaat aldus uit drie lagen.
De soundtrack bestaat uit een organische lied-compositie, waarin ik speel met hard en zacht, en met improvisatie binnen een melodische structuur. Ik heb de poëtische tekst die ik erop zing geschreven vanuit het eerder genoemde gevoel van de vreemdeling. Eenzaamheid, ontworteling, verlangen naar het thuis van toen, en naar een misschien nieuw thuis in het verschiet. Het stemmetje dat in mijn opnamen klinkt komt van een kindervertelling op een 33 toeren vinylplaatje uit mijn jeugd. Een andere vriend van toen, Richard van Schie, heeft de drums voor me ingespeeld, alle overige instrumenten speelde ikzelf.
De 16 mm kopie met magnetisch geluid van deze film heeft gedraaid op verschillende festivals en in filmhuizen in Nederland en Europa.
In onze recente geschiedenis zijn er ook werkelijk mannen op de maan geweest. De animatie van het maanmannetje heb ik daarom aangevuld met beelden van de eerste landing op de maan in 1969 door de Amerikanen. De Amerikaanse NASA-astronauten zijn de vreemdelingen op de maan: hun verhaal spiegelt het verhaal van het maanmannetje op de aarde. De archiefbeelden van de NASA die vanaf een een afstand, via de tele-visie, ons bereikten, vullen het verhaal van het maanmannetje aan en maken het af. Het maanmannetje ontdekt de Apollo 11-raket op zijn lanceerplatform, en reist daarin als verstekeling - met de astronauten - mee naar de maan. Het landt op de maan met een parachute, terwijl de astronauten de maanlander gebruiken. Hier gaan twee lagen in de film een narratieve verbinding aan. De verbinding met het live-footage zou ik poëtisch willen noemen. De film bestaat aldus uit drie lagen.
De soundtrack bestaat uit een organische lied-compositie, waarin ik speel met hard en zacht, en met improvisatie binnen een melodische structuur. Ik heb de poëtische tekst die ik erop zing geschreven vanuit het eerder genoemde gevoel van de vreemdeling. Eenzaamheid, ontworteling, verlangen naar het thuis van toen, en naar een misschien nieuw thuis in het verschiet. Het stemmetje dat in mijn opnamen klinkt komt van een kindervertelling op een 33 toeren vinylplaatje uit mijn jeugd. Een andere vriend van toen, Richard van Schie, heeft de drums voor me ingespeeld, alle overige instrumenten speelde ikzelf.
De 16 mm kopie met magnetisch geluid van deze film heeft gedraaid op verschillende festivals en in filmhuizen in Nederland en Europa.
